معنی موسیقی مهیج
حل جدول
لغت نامه دهخدا
مهیج. [م ُ] (ع ص) برانگیزنده. مُهَیِّج. || غبار برانگیزنده. (غیاث).
مهیج. [م ُ هََ ی ْ ی ِ] (ع ص) به هیجان آورنده. انگیزاننده.برانگیزنده. برانگیزاننده. آغالنده برآغالاننده. مُهیج. || غبار برانگیزنده. (غیاث). مُهیج.
فرهنگ معین
(مُ هَ یُِ) [ع.] (اِفا.) هیجان آور، برانگیزنده.
فرهنگ عمید
هیجانآور، برانگیزنده،
مترادف و متضاد زبان فارسی
برانگیزاننده، پرشور، شورانگیز، هیجانآور، هیجانانگیز
فرهنگ فارسی هوشیار
هیجان آور
گویش مازندرانی
کشمکش
فرهنگ فارسی آزاد
مُهَیّج، (اسم فاعل از تَهییج) برانگیزاننده، به هیجان آورنده، هیجان انگیز،
معادل ابجد
284